اضطراب، افسردگي و احساس پوچ گرايي در زندگي، يكي از بزرگترين مشكلات و معضلات عصر كنوني بوده كه پيامدها و عوارض ناشي از آن در زندگي فردي و اجتماعي كاملاً محسوس است.آرامش فكري و رواني اگرچه همواره يكي از گمشده هاي بشر بوده و دردمندانه براي دسترسي به آن دغدغه داشته است، اما زندگي در عصر كنوني با مشكلات و فشارهاي رواني بسياري همراه است تا جايي كه فشار رواني را بيماري تمدن جديد نام نهاده اند و از اين رو راهكارهاي مقابله با آن و تأمين سلامت رواني انسان معاصر اهميت ويژه اي يافته است.
زندگي در عصر تكنولوژي، روابط انسانها را با خدا و حتي با يكديگر كمرنگ ساخته و پيدا كردن يك ديدگاه معنوي با رويكرد ديني و با كاركرد اجتماعي، ميتواند به منظور يافتن راهي براي تأمين سلامت رواني، ما را ياري نمايد.در فرایند حل مسأله با رویکرد معنوي، افراد براساس نظام جهت گیري از پیش موجود خود، راهبردهایی در حل مسأله انتخاب میکنند که رویکردي معنوي دارد. در نظام جهت گیري مذهبی_معنوي، مذهب و معنویت بر دیگر تجربیات زندگی تأثیر میگذارند و رویکرد فرد را به جهان، حوادث و اتفاقات و ارزشهاي اساسی شکل میدهند. به طوريکه در حل مسائل با رویکرد معنوي، نظام جهت گیري فرد نسبت به حل مسأله بر تشخیص، تعریف مسأله و پیدا کردن راه حل مسأله تأثیر میگذارد.
مطالعه در قرآن کریم نشان میدهد که در مورد سلامت و سعادت روان رهنمودهاي متعددي ارائه شده است. یکی از این رهنمودها، آموزه ي توکل است؛ اما توکل چیست؟ جهتگیري فکري و رفتاري انسان متوکل در مواجهه با سختیها و رنج ها چگونه میباشد؟ چگونه توکل میتواند انسان معنوي را در مقابله با مشکلات یاري کند؟ این نوشتار سعی نموده است تا با مرور مقالات منتشر شده دراین موضوع به بررسی نقش توکل در سلامت روان بپردازد.
هنوز هیچ دیدگاهی نوشته نشده است